Bir insana iyilik yapmak bizi çok mutlu edebilir tabii eğer içimizden geliyorsa. Bu yüzden derler ya hani iyilikler çoğaldıkça mutluluk verir insana. Bence insan mutlu olmak için en başında birine yardım etmelidir ve bu iyilikler aşağılayıcı olmamalıdır. Eğer olursa mutluluk yerine kibir verebilir. Kibir olursa da insan şımarır şımarıklık insana mutluluk değil aksine hor görme ve insanlara yukarıdan bakma başlar. Bu tür duygular toplumdaki iyilik ve mutluluk duyguları arasındaki ilişkiyi mahveder. Sonuçta da toplum sınıflara ayrılır.
Eğer birine iyilik yapıyorsak tüm içten duygularımızla iyilik yapmalıyız. Eğer içimizden gelmiyorsa ona yardım etmemiz en doğrusu olur.
Tabi bir de iyilik yaptığımız kişi bizim tüm içten duygularımızı suistimal edip bizi kullanıyorsa yine mutlu olamayız ve mutluluk kaynağımız kaybolabilir. Elbette bu istemeyiz ama bunu istemeden önce bu tür davranışları biz yapmamalıyız.
Sonuç olarak iyilik bir çoğumuza mutluluk verir.Ama yine de suistimal edilebilir. Bizim burada yapmamız gereken bu tür davranışlarda bulunan insanlardan biraz daha uzaklaşıp değerimizi bilen birine yaklaşmamızdır bence. Ama öbür insanlardan da tam olarak uzaklaşmamalıyız çünkü uzaklaşırsak toplumu sınıflara ayırabiliriz ve bu tür yerlerde de mutluluktan söz edemeyiz.
Yunus Emre ÖZKAN
Kozan İsmet İnönü ORTAOKULU
İyilik ve Mutluluk (Yunus Emre Özkan)
Yorum Yaz