2 Nisan 2024
Kudüs senin ilk kıblen, Kudüs senin emanetin, Kudüs senin namusun.. Peygamberimizi arşa yükselten, kalplerimizi ise yerin en dibine gömen yerdir, Kudüs.
”Abd, Kudüsü İsrail’in Başkenti Olarak Tanıyan İlk Ülke Oldu!’. Bu manşetin atılmasıyla hatırlara geliyor, Kudüs. Peygamberinin emanetini, kaybettikten sonra anlıyor, mümin. Haritada tırnak ucu kadar yer kaplamayan İsrail, parmağında oynatıyor, koskoca coğrafyayı. Mümin susuyor, mümin bir derin uykuda, mümin ne zaman uyanır bilinmez. Şehir ayağa kalkıyor. Şehre tanklar giriyor, tankların karşısında yumru kadar ellerden çıkan taşlar. Tankın karşısında durabilecek hiçbir gücü yok çünkü. Onların bir yürekleri var bir de davaları. Yeter de artar bile, uzanan kirli ellere.. Yerde sürüklenilenilen annesinin karnına atılan tekmeleri izliyor, bir çocuk. Yerde yatan o kadın, bir evlat bekliyordu, şimdi ise iffetine leke sürülmeden gelecek bir ölümü. Siyonizmin uzattığı her el senin namusuna leke sürerken, kimse dert etmiyor bunu. Bir çocuğun çığlığı inletiyor tüm şehri. Şehir artık küllerinden doğmayı bekliyor. Yetmedi mi insanoğlu, yediğin onca kazığa rağmen hala yüz mü çeviriyorsun kardeşine? Sen bir olmadan bu dava kazanılamaz, görmüyor musun? Siyonizm dalga dalga amacına ulaşırken sen ne yapıyorsun?Peygamberinin emanetine cübbesi yamuk, fesi küçük diyerek mi, ötekileştirerek mi sahip çıkıyorsun? Bizi en güçlü yanımızdan vuran bu siyonizme, parçalanarak yanıt veremeyiz. Henüz taşı toprağı yokken, üzerinde ot bitmemişken, ayetlerle mübarek kılınan, mescidin elden gidiyor,neyi bekliyorsun?
İyi de ben ne yapabilirim deme! Hayallerinin baharında, tazecik bir delikanlıyken, pırıl pırıl bir genç kızken, kör bir kurşun, din kardeşin yerine, sana isabet etmedi diye mi bu rahatlığın? Durma artık, elinden yazmak geliyorsa yaz, konuşmak geliyorsa konuş, duyurmak geliyorsa duyur. Bu neyi değiştirir deme. Eğer sen bugün susarsan bir daha söz hakkın olmayabilir. Eğer sen bugün uyursan, bombalar yarın seni uykunda bulabilir.
Sevde Nur Dinç
Marmara Üniversitesi / İşletme
Namus Elden gidiyor, Çaresine Baksana! (Sevde Nur Dinç)
Yorum Yaz